Er was eens een expert die leidinggevende werd

Het cliché: experts kijken voornamelijk door een inhoudelijke bril. Zij combineren feiten en constateringen, er wordt dikwijls binair gedacht. Rationaliteit gaat voor op gevoelsmatigheid. Hun verwachting richt zich op logisch, consistent en daarmee voorspelbaar gedrag van de ander.

De wereld is, vanuit deze bril bezien, overzichtelijk en biedt de mens orde, structuur en houvast.

Maar vervolgens.. Wordt die specialist leidinggevende. Dikwijls ook van de mensen die eerder directe collega’s waren. En dan volstaat de inhoudelijke bril niet meer. De wereld verandert op dat moment vaak van orde in chaos. En dat geldt zowel voor de binnenwereld als de buitenwereld.

Weg houvast. Onzekerheid en onrust treden in.

Wat dan?

Denken op basis van Product, Procedure en Proces kan in de interactie helpend zijn.

Meestal gaat onze aandacht naar Product (het ‘wat’: inhoud, expertise, resultaat). Dan hoef je niet al te veel van jezelf te onthullen, daar voelt het veilig. Als je er qua Product niet uitkomt, dan is ook Procedure een optie (het ‘hoe’: afspraken, structuur, werkwijze).

De P van Proces (het ‘tussen’: het relationele niveau), blijft vaak achterwege.

Echter, aandacht voor Proces zorgt dat je je eigen waarneming bespreekbaar maakt, subjectiviteit inbrengt, feedback geeft in-het/moment en zo beweging tussen mensen in gang zet.

Je zet daarbij jezelf in als instrument van beïnvloeding.

Spannend en eng, zeker ook voor specialisten. Want je verandert het discours van de interactie van inhoud naar relatie en komt zelf centraler te staan.

Uiteindelijk kom je toch, via inspanning en wat geluk, weer van chaos bij orde.