“Al jouw posts op Linkedin, zijn die samen niet een boek?”

Met die vraag begon mijn schrijfreis. Met medereiziger Tjomme Reeringh . Ik was gegrepen door de vraag en beantwoorde ‘m intuïtief met ‘ja’.

Terwijl het schrijven begon als spielerei (‘tuurlijk, dat boek schrijf ik wel even’), was er ook wat zelfoverschatting. Tegelijk hielp dit optimisme. Zeker ook ondersteund door mijn LinkedInlezers, die suggesties voor een boekonderwerp gaven.

Geweldig: de eerste afbakening!

‘Wat is de rode lijn in de posts?’ Ik kwam op de psychologie van gedrag – behoorlijk generiek – waarop Tjomme zei: ‘het gaat volgens mij over de psychologie van bewegingsruimte.’

Verhip. Ja, psychologische bewegingsruimte!

Maar, wat is dat precies, PBR, zoals we psychologische bewegingsruimte als doopnaam meegaven. We kwamen op de ruimte tussen wat er gebeurt en hoe we daar als mens op reageren. En vooral hoe je die ruimte kan ontwikkelen en anderen ertoe kan inspireren.

Tijdens het schrijven raakte ik aan verwante thema’s, zoals persoonlijke transformatie. En zo begon het schitterende afdwalen. Ik herkende een identieke patroon van tijdens mijn scriptieschrijven.

Wederom was het credo: afbakenen. Want ik wil sowieso a-l-l-e-s op papier zetten. Tja, en dan krijg je een studieboek van tig pagina’s. ‘Dat kan’, zei Tjomme, ‘maar 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘸𝘪𝘦 wil je je boek schrijven?’ Eh, nog niet zo over nagedacht. Ik wil het doen voor coachees, assessmentdeelnemers en mijn opdrachtgevers zoals HR. Dus moet het boek op vorm en inhoud wederom scherper.

Na mijn schrijfweek afgelopen week is het ei gelegd. Het wordt een boek waarin lezers meekijken door mijn psychologenogen. En zo kunnen zij praktisch, kritisch en geïnspireerd hun eigen kijken, kiezen en interacteren ontrafelen en ontwikkelen.

Het boek beslaat vier delen. Het gaat over hoe wij waarnemen, onszelf en anderen zien. Vervolgens gaan we in op hoe je ook anders kan kijken en wat jij daarvoor nodig hebt. Dit voor elkaar krijgen gebeurt altijd in verbinding met anderen, waarbij jijzelf instrument van beïnvloeding bent. Het vierde plaatst al het voorgaande in een bredere organisatiecontext.

Ik had het genoegen om in het appartement van mijn AC&T Consulting collega een week lang te kunnen schrijven.

Hieronder zie je die plek, het was er werkelijk geweldig. Ik leerde er mezelf weer wat meer kennen. De week bestond uit ‘aha-erlebnissen’, pieken en energiedips.

Fascinerend was dat ik de onderwerpen uit het boek ook zelf beleefde. Zoals eigen regie – en soms een gebrek daaraan. Of in het hier-en-nu zijn – en dan volledig kunnen afdwalen.

En dat was prima.

Terugkijkend een prima week waarin ik mijn gebeurtenissen met coachees, assessmentdeelnemers en opdrachtgevers aan het papier toevertrouwde.

Volgende stap is het manuscript. Dan wil ik je vragen mee te denken over een boektitel. En misschien wil je ook tegenlezen. Maar, dat is voor later.