Door de 1,5 m afstand-regel wordt niet-sociaal de norm. En zijn we economisch slechter af

Social distancing

De maatregelen om afstand te houden moeten we echt zien als noodmaatregelen. En niet als een structurele oplossing. Ik hoor nu vaak ‘get used to it’, maar dat is echt een rampzalig idee. Want hiermee onderschatten we het belang van fysieke aanraking. Onze genen zijn erop ingesteld om met elkaar contact te maken: wij zijn kuddedieren, social distancing legt nu heel treffend mooi bloot wat het belang is van nabijheid en aanraking.

Wij kunnen simpelweg niet zonder menselijk contact.

Aanraking

De huid is ons grootste orgaan. We weten er niet zo veel over, toch is er al boeiend onderzoek naar gedaan. Dit maakt duidelijk dat fysieke aanraking onze immuunsysteem en onze cognitieve functies bevordert, het stimuleert onze flexibiliteit én draagt bij aan economische ontwikkeling. Zo laten, weliswaar bedenkelijke, onderzoeken van Harlow bij resusaapjes zien dat huidhonger (= behoefte aan huidcontact) belangrijker kan zijn dan voeding. Of experimenteel onderzoek, wat aantoont dat zachte aanraking ons koopgedrag hard stimuleert. En onderzoek binnen de basketbalsport: teams die elkaar aan het begin van de competitie meer aanraken, via bijv. high fives en knuffels, laten in de loop van het seizoen beduidend betere prestaties zien. Hiermee heeft sociaal contact via aanraking heel veel uitermate nuttige gevolgen.

De multidisciplinaire bril

Bovenstaande is geen pleidooi om de anderhalve meter samenleving nu radicaal te verlaten. Wel is het een aanmoediging om veel breder te kijken naar de effecten van het huidige beleid. En in het bijzonder naar de gevolgen van social distancing.

Het helpt onze samenleving als geheel als we ook de psychologische en economische bril hanteren, niet alleen de gezondheidskundige.

Een tip!

A.s. zondagavond ga ik met plezier kijken naar Brainwash op NPO 2, te zien is een multidisciplinaire discussie over hoe verder te gaan na de corona crisis.
Fijn dat Laurens Knoop van The School of Life en Damiaan Denies, filosoof en psychiater, zich hebben ingezet om deze discussie mogelijk te maken.